Εκείνη τη μακρινή εποχή που υπήρχαν Ιππότες που υπήρχαν άλογα που η τιμή ήτανε Ένα νόμισμα που είχε πάντα μία όψη.. Η τιμή Δεν πουλιόταν ούτε αγοράζοτανε ποτέ από κανένα σε μία εποχή που οι άνθρωποι σκοτωνόταν σε φρικτούς πολέμους, σε μία εποχή που ξιφομάχουσαν και πάλευαν με όπλα και μαχαίρια, ζούσε τότε ενας φτωχός ιππότης Ένας ιππότης παράξενος όμως που δεν είχε όπλα ούτε ξίφη ούτε ακόντια.. παρά μόνο μία παλιά σκουριασμένη πανοπλία,..
γύρναγε φορώντας την πανοπλία του σε τόπους και τόπους μακρινούς Καβάλα σε ένα άλογο γερασμένο, από τα πολλά δρομολόγια μεγάλο και κουρασμένο, αυτος ο παράξενος Ιππότης που τον κορόιδευαν σε κάποιες πόλεις τούτος λοιπόν διακήρυττε ότι όπλο του ήτανε μόνο ο λόγος ..παράξενα λόγια έλεγε κάθε φορά στη μέση της πλατείας μικρών χωριών που οι αγρότες δεν τα καταλαβαίναν, οι αριστοκράτες ανησυχούσαν ...
ανησυχούσαν για το καινούργιο τουτο παράξενο ιππότη που έλεγε λόγια ακατανόητα που έλεγε για αγάπη, ισότητα ,που έλεγε για αναδασμό της γης που κάποτε μονομάχησε με έναν άλλον ιππότη που τον προκάλεσε και παραλίγο να σκοτωθεί ..ο ιππότης εκείνος είχε όπλο ένα ξίφος και του το κάρφωσε κοντά στην καρδιά σχεδόν κόντεψε να πεθάνει αλλά συνέχιζε παρόλα αυτά συνέχιζε να μονομαχεί με τα λόγια..
Οι αριστοκράτες τον κοιτάζανε περίεργα και με κακία συνωμότησαν εναντίον του κάποιες νύχτες ψιθυρίζοντας λόγια οτι πρεπει να φυγει να βγει από τούτο τον κόσμο να εξαϋλωθεί, και άλλα τέτοια λέγανε Ο ιππότης μας όμως αυτός ο ρακένδυτος ιππότης με την παλιά σκουριασμένη πανοπλία συνέχιζε σε πόλεις και χωριά να ενώνει τον κόσμο να λέει λόγια ακαταλαβίστικα που σιγά-σιγά όμως αρχίσανε να ρίχνουνε ρίζες, και ο σπόρος να φυτρώνει...
ήταν τούτος λοιπόν ενας Θερβάντες ονειροπόλος ένας καινούργιος ιβανόης ένας ρομπέν των δασών που έκλεβε από τους πλούσιους και έδινε Στους φτωχούς, έκλεβε αλλά όχι με τον τρόπο που όλοι νομίζουν Απλά έσπερνε ιδέες περί επανάστασης ισότητας αδελφοσύνης..! Έτσι λοιπόν περιηγήθηκε σε όλη τη χώρα τούτη Και κάποτε οι άνθρωποι άρχισαν να τον σέβονται να τον βλέπουν σαν κάτι το καινούργιο που θα φέρει την ανατροπή,..
Μα σαν όλα αυτά τα καινούργια που φέρνουνε το καινούργιο την ανατροπή και την αγάπη όλα αυτά η μεγάλοι, του κόσμου τα μισούνε Έτσι λοιπόν μονομάχησε όπως θα έλεγε και ο ποιητής στα μαρμαρένια αλώνια ξαφνικά ένα δείλινο μουχρώμα θολό ένα σούρουπο, εμφανίστηκε ένας Λάμπρο φορεμένος, ιππότης με κοφτερό σπαθί ο δικός μας Ο ιππότης Σήκωσε το ξίφος το παλιό το σκουριασμένο, εκείνο ξίφος ένα ξίφος που δεν έκοβε όμως πια ένα ξίφος που δεν είχε τροχιστει, ποτέ..
έτσι ήταν μία απλή αυτοκτονία η καρδιά του έγινε Τρία κομμάτια, όταν έμπηξε το σπαθί ο πληρωμένος ιππότης στην καρδιά του.
με ένα βουβό σπαραγμό πέταξε ψηλά σαν αηδόνι που τον σκότωσαν, Σαν ένας αητός που ζούσε εκεί ψηλά στα βουνά, και είχε κατέβει για να μας καθοδηγήσει με το φως του.. Σαν ένας ήλιος Λάμπρος που ξάφνου έσβησε πάνω στο σκοτάδι της ζωής μας.. σαν ένα χείμαρρος που στέρεψε ξαφνικά ένα λουλούδι που ευωδίαζε και έφυγε η μυρωδιά η αρωματική του..
τότε σβήσανε τα άστρα για μία στιγμή και οι άνθρωποι είχαν σιωπισει κατωχροι κοιτάζανε το σκότος.. Έτσι λοιπόν έσβησε η ιστορία του φτωχού μας ιππότη.
Μα δεν Τελείωσε Έτσι απλά σιγά-σιγά το όραμά του έγινε φωτεινό οι άνθρωποι άρχισαν να επαναστατούν ενάντια σε κάθε εξουσία ενάντια σε αυτούς που καταδυναστεύουν τις ζωές μας και είναι μακριά από το δίκιο..!
ενάντια στους πληρωμένους δολοφόνους και στις κοινωνικές ανισότητες.. πάντα χρειάζονται οι επαναστάτες Εκείνοι οι οραματιστές που σβήνουν άδοξα αλλά μένει η σκιά τους και το φως τους να μας οδηγεί,..
μερικές φορές σαν κοιτάζω ψηλά στον ουρανό στα σύννεφα που ταξιδεύει ο άνεμος βλέπω τη σκιά ενός ιππότη με παλιά στολή πανοπλία σκουριασμένη και ξεθωριασμένα Χρώματα..
θαρρώ είναι φάντασμα θαρρώ είναι ένα μαγικό μία οπτασία που τριγυρνά ακόμα ανάμεσά μας..
Κοίτα ψηλά τον ουρανό και ίσως δεις έναν ιππότη με σκουριασμένη πανοπλία.. Κοίτα μες στην ψυχή σου ίσως δεις και εκεί ένα ιππότη που περιμένει μία επανάσταση εντός της ψυχής σου..
που περιμένει χρόνια τώρα να βγει προς τα έξω να καλπάσει προς το δίκαιο και το όνειρό σου.. να αρμενίζει για κείνα τα πελάγη που φοβάσαι να πας που φοβάσαι να ταξιδέψεις..
Κοίτα πιο πέρα μακριά από κει που είναι ο δρόμος μη φοβηθείς, μην τρομάξεις από εκείνον τον, Λαμπρό φορεμένο ιππότη, που μπορεί κάποια στιγμή να σε δολοφονήσει μη φοβηθείς Γιατί τα ταξίδια πρέπει να έχουν το τέλος που εσύ ονειρεύεσαι..
Μόνο έτσι θα αλλάξει ο κόσμος και ο εαυτός σου...!!
ΠΑΡΑΜΥΘΙΆ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΆ ΚΑΙ ΜΕΓΆΛΟΥΣ..
ΑΡΓΎΡΗΣ 29.07. 19.
γύρναγε φορώντας την πανοπλία του σε τόπους και τόπους μακρινούς Καβάλα σε ένα άλογο γερασμένο, από τα πολλά δρομολόγια μεγάλο και κουρασμένο, αυτος ο παράξενος Ιππότης που τον κορόιδευαν σε κάποιες πόλεις τούτος λοιπόν διακήρυττε ότι όπλο του ήτανε μόνο ο λόγος ..παράξενα λόγια έλεγε κάθε φορά στη μέση της πλατείας μικρών χωριών που οι αγρότες δεν τα καταλαβαίναν, οι αριστοκράτες ανησυχούσαν ...
ανησυχούσαν για το καινούργιο τουτο παράξενο ιππότη που έλεγε λόγια ακατανόητα που έλεγε για αγάπη, ισότητα ,που έλεγε για αναδασμό της γης που κάποτε μονομάχησε με έναν άλλον ιππότη που τον προκάλεσε και παραλίγο να σκοτωθεί ..ο ιππότης εκείνος είχε όπλο ένα ξίφος και του το κάρφωσε κοντά στην καρδιά σχεδόν κόντεψε να πεθάνει αλλά συνέχιζε παρόλα αυτά συνέχιζε να μονομαχεί με τα λόγια..
Οι αριστοκράτες τον κοιτάζανε περίεργα και με κακία συνωμότησαν εναντίον του κάποιες νύχτες ψιθυρίζοντας λόγια οτι πρεπει να φυγει να βγει από τούτο τον κόσμο να εξαϋλωθεί, και άλλα τέτοια λέγανε Ο ιππότης μας όμως αυτός ο ρακένδυτος ιππότης με την παλιά σκουριασμένη πανοπλία συνέχιζε σε πόλεις και χωριά να ενώνει τον κόσμο να λέει λόγια ακαταλαβίστικα που σιγά-σιγά όμως αρχίσανε να ρίχνουνε ρίζες, και ο σπόρος να φυτρώνει...
ήταν τούτος λοιπόν ενας Θερβάντες ονειροπόλος ένας καινούργιος ιβανόης ένας ρομπέν των δασών που έκλεβε από τους πλούσιους και έδινε Στους φτωχούς, έκλεβε αλλά όχι με τον τρόπο που όλοι νομίζουν Απλά έσπερνε ιδέες περί επανάστασης ισότητας αδελφοσύνης..! Έτσι λοιπόν περιηγήθηκε σε όλη τη χώρα τούτη Και κάποτε οι άνθρωποι άρχισαν να τον σέβονται να τον βλέπουν σαν κάτι το καινούργιο που θα φέρει την ανατροπή,..
Μα σαν όλα αυτά τα καινούργια που φέρνουνε το καινούργιο την ανατροπή και την αγάπη όλα αυτά η μεγάλοι, του κόσμου τα μισούνε Έτσι λοιπόν μονομάχησε όπως θα έλεγε και ο ποιητής στα μαρμαρένια αλώνια ξαφνικά ένα δείλινο μουχρώμα θολό ένα σούρουπο, εμφανίστηκε ένας Λάμπρο φορεμένος, ιππότης με κοφτερό σπαθί ο δικός μας Ο ιππότης Σήκωσε το ξίφος το παλιό το σκουριασμένο, εκείνο ξίφος ένα ξίφος που δεν έκοβε όμως πια ένα ξίφος που δεν είχε τροχιστει, ποτέ..
έτσι ήταν μία απλή αυτοκτονία η καρδιά του έγινε Τρία κομμάτια, όταν έμπηξε το σπαθί ο πληρωμένος ιππότης στην καρδιά του.
με ένα βουβό σπαραγμό πέταξε ψηλά σαν αηδόνι που τον σκότωσαν, Σαν ένας αητός που ζούσε εκεί ψηλά στα βουνά, και είχε κατέβει για να μας καθοδηγήσει με το φως του.. Σαν ένας ήλιος Λάμπρος που ξάφνου έσβησε πάνω στο σκοτάδι της ζωής μας.. σαν ένα χείμαρρος που στέρεψε ξαφνικά ένα λουλούδι που ευωδίαζε και έφυγε η μυρωδιά η αρωματική του..
τότε σβήσανε τα άστρα για μία στιγμή και οι άνθρωποι είχαν σιωπισει κατωχροι κοιτάζανε το σκότος.. Έτσι λοιπόν έσβησε η ιστορία του φτωχού μας ιππότη.
Μα δεν Τελείωσε Έτσι απλά σιγά-σιγά το όραμά του έγινε φωτεινό οι άνθρωποι άρχισαν να επαναστατούν ενάντια σε κάθε εξουσία ενάντια σε αυτούς που καταδυναστεύουν τις ζωές μας και είναι μακριά από το δίκιο..!
ενάντια στους πληρωμένους δολοφόνους και στις κοινωνικές ανισότητες.. πάντα χρειάζονται οι επαναστάτες Εκείνοι οι οραματιστές που σβήνουν άδοξα αλλά μένει η σκιά τους και το φως τους να μας οδηγεί,..
μερικές φορές σαν κοιτάζω ψηλά στον ουρανό στα σύννεφα που ταξιδεύει ο άνεμος βλέπω τη σκιά ενός ιππότη με παλιά στολή πανοπλία σκουριασμένη και ξεθωριασμένα Χρώματα..
θαρρώ είναι φάντασμα θαρρώ είναι ένα μαγικό μία οπτασία που τριγυρνά ακόμα ανάμεσά μας..
Κοίτα ψηλά τον ουρανό και ίσως δεις έναν ιππότη με σκουριασμένη πανοπλία.. Κοίτα μες στην ψυχή σου ίσως δεις και εκεί ένα ιππότη που περιμένει μία επανάσταση εντός της ψυχής σου..
που περιμένει χρόνια τώρα να βγει προς τα έξω να καλπάσει προς το δίκαιο και το όνειρό σου.. να αρμενίζει για κείνα τα πελάγη που φοβάσαι να πας που φοβάσαι να ταξιδέψεις..
Κοίτα πιο πέρα μακριά από κει που είναι ο δρόμος μη φοβηθείς, μην τρομάξεις από εκείνον τον, Λαμπρό φορεμένο ιππότη, που μπορεί κάποια στιγμή να σε δολοφονήσει μη φοβηθείς Γιατί τα ταξίδια πρέπει να έχουν το τέλος που εσύ ονειρεύεσαι..
Μόνο έτσι θα αλλάξει ο κόσμος και ο εαυτός σου...!!
ΠΑΡΑΜΥΘΙΆ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΆ ΚΑΙ ΜΕΓΆΛΟΥΣ..
ΑΡΓΎΡΗΣ 29.07. 19.
