Μοναξιά
η μοναξιά μου αιώνια να θροιζει στα λιβάδια τα πράσινα δίχως τέλος και ένας καυτός ήλιος να γυρίζει σε πήλινα σώματα δίχως φωτιά θα είναι μία βάρκα η μοναξιά για έναν με δύο βαριά κουπιά και θα ανοίγομαι στα πέλαγα δίχως πυξίδα και σαν θα γερνω στα ονείρατα παρηγοριά των ματιών σου οι κόρες ψεύτικα πρόσκαιρα καταφύγια για να παίρνουν οι τρικυμισμενες ώρες και θα ξυπνάω τα πρωινά σαν φαροφύλακας μοναχός που δείχνει το δρόμο στα πλοία μα μένει σαν μαύρος βράχος..
η μοναξιά μου αιώνια να θροιζει στα λιβάδια τα πράσινα δίχως τέλος και ένας καυτός ήλιος να γυρίζει σε πήλινα σώματα δίχως φωτιά θα είναι μία βάρκα η μοναξιά για έναν με δύο βαριά κουπιά και θα ανοίγομαι στα πέλαγα δίχως πυξίδα και σαν θα γερνω στα ονείρατα παρηγοριά των ματιών σου οι κόρες ψεύτικα πρόσκαιρα καταφύγια για να παίρνουν οι τρικυμισμενες ώρες και θα ξυπνάω τα πρωινά σαν φαροφύλακας μοναχός που δείχνει το δρόμο στα πλοία μα μένει σαν μαύρος βράχος..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου