ΠΟΙΗΣΗ ΝΤΕΓΚΟΥΔΗΣ ΑΡΓΥΡΗΣ.

ΕΛΑΤΕ ΚΑΙ ΣΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΜΑΣ ΜΠΛΟΚ ...ΜΙΑ ΣΕΛΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ....ΣΤΗ ΔΙΕΥΘΙΝΣΗ ....http://argiris1973.blogspot.com/ .!!! ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΑΤΕ !! ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΩΘΕΙ ΜΙΑ ΠΝΟΗ ΠΟΙΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΙΤΑ ΜΑΣ ..ΜΕ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΤΙΚΑΝ ΑΠΟ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ .

ΕΥΧΟΜΑΙ ΚΑΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘΑ ΧΑΡΩ ΝΑ ΕΧΩ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΑΣ ...!!ΜΕ ΟΔΗΓΟ ΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΟΥΣ ΜΑΣ ΠΟΙΗΤΕΣ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗ ,ΚΑΒΑΦΗ,ΚΑΒΑΔΙΑ,ΕΛΥΤΗ ,ΒΑΡΝΑΛΗ,ΒΡΕΤΤΑΚΟ ,ΣΕΦΕΡΗ,ΛΑΠΑΘΙΩΤΗ......ΚΑΙ ΑΛΩΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΟΙΡΑΣΤΩ ΜΑΖΙ ΣΑΣ !!!!! ΤΙΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΕΣ ΜΟΥ ΦΩΝΕΣ ΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ...ΓΙΑ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΑ ΣΠΑΜΕ ΣΕ ΜΙΑ ΕΞΗΨΩΣΗ ΔΙΧΩΣ ΙΔΙΟΤΕΛΗΣ ΣΚΟΠΟΥΣ...ΜΕ ΑΥΤΑΠΑΡΝΗΣΗ ΘΑ ΠΥΡΠΟΛΙΘΟΥΜΕ ΣΕ ΥΨΗ ΚΟΙΤΑΖΟΝΤΑΣ ΨΗΛΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ¨ΤΟ ΝΕΦΕΛΩΜΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ΄'' ΑΣ ΜΑΘΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΤΗΝ ΑΠΛΟΤΙΤΑ ΑΣ ΟΡΙΣΟΥΜΕ ΤΗ ΜΟΙΡΑ ΜΑΣ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΥΠΕΡΟΠΤΙΚΟΥΣ ΦΡΑΓΜΟΥΣ ...ΑΣ ΔΩΘΕΙ ΣΤΟΝ ΕΡΩΤΑ Η ΤΙΜΗ ΠΟΥ ΤΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΑΣ ΚΑΨΟΥΜΕ ΠΙΑ.. ΤΟ ΔΑΣΟΣ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ ΩΣΤΕ Η ΗΧΩ ΤΗΣ ΦΩΝΗΣ ΜΑΣ ΝΑ ΦΕΡΕΙ ΔΑΚΡΙΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΞΕΧΑΣΕΙ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΤΗ ΘΛΙΨΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.......!!!!ΛΑΡΙΣΑ 15 06 10 http://ntegkoydhsargyrhs.blogspot.com/ ελατε και σε αυτη τη διευθινση ενα μπλοκ δικο μας, με κειμενα αρθρα και αποψεις... ΔΕΙΤΕ ΤΟ !

Σάββατο 18 Μαρτίου 2017

Της ξενιτιάς τα ορειχια

Ορειχόσκόστος για κάρβουνο,  της ξενιτιάς τα βουβά τρένα συννεφιασμενοι ουρανοί,  και άνθρωποσκόνη στα πνευμόνια βαγονέτο στις ράγες και άιλλα χείλη σφιγμένα, της πατρίδας είναι κατακίτρινα τα αρωματικά λεμόνια...

Μεροκάματο για ρακί και για γράμμα στη μάνα, τη μαυροφόρα έχουν άλλο χρώμα οι ουρανοί και οι κολάσεις βάθος,  οι αδερφές προέχει να νυμφεφθούν, στην πύλη βλέπω συχνά νεκροφόρα και τότε συλλογίζομαι της πατρίδας μου το θαλάσσιο άνθος..

Εμφύλιος στην πατρίδα και ο κύρης,  εξόριστος αντάρτης κλειστά σχολεία κλειστές εκκλησίες αστυφύλακας και χώρο φυλακή,  ύστερη λύση η ξενιτιά Εκεί που τελειώνει ο χάρτης ξενιτεμένος,  από το εδώ, σε μία άλλη φυλακή..

Εδώ Οι Τρύπες μύριες σαν τις  Καλύμνου  το   σφουγγάρι οι αδερφάδες τέσσερις προσμένουν χρυσόπλέκω νυφικό Σαν βγαίνω,  το πρωί από τή σήραγγα κοιτάζω το φεγγάρι το θωρεί και η αγαπημένη, στην πατρίδα καθώς μου ψήνει γλυκό..

κατολίσθηση, πέτρα,  και σήραγγα σκόνη τυφλός για ημέρες,  εδώ θεός δεν κατοικεί παρά μονάχα Έλληνας ξενιτεμένος και κάποια αγαπημένη σε ένα νησί μάταια θα πρόσμενει βέρες, ως να γεράσει και αυτή και ο εργάτης   Χώματοσκεπασμένος...!

Ντεγκουδης Αργύρης.


Δεν υπάρχουν σχόλια: