Ένα ποτήρι θάλασσα σου χω καιρο ταμένοτον κόσμο ολο ανασκαψα τον σαθρό η τον μαργαριταρένιο
το χαμογελιο σου θύμηση , το ουρανοφωτισμενο
το στοιχειό της θαλάσσης δεν ειχες ιδωμένο.
Την ασυνορι την θάλασσα δεν είχες δει ακομη
πως τα γαλαζα κύματα ζαλίζουν τις σημαίες
μονο τα μάτια σου είχαν δει,χύμα ,σοδειά και αλώνι
το μυαλό σου ανεμογυριζε στις αγνωστες προκυμαίες
Πότε σου δεν τεμάχισες τις καρδιες φαλαινών
τα σπαθιά δεν χόρεψαν στις φυλές κανιβάλων
προφητικά δεν ακουσες λογια κακων αιώνων ,
για αίμα ρακί και βύθισή ,πλοιαρίων μεγάλων
Με τα χίλια γραματα μου του κίτρινου πυρετού
θάλασσα θα σου στελνα μαύρου ωκεανού
μαζι με χάρτη θησαυρού ενος παλιού γραπτού
μα ειναι πειρατογενιματα ενος αρρώστου νου...
Ενα ποτήρι θάλασσα το ηπια πριν στο δωρίσω
στον κυματισμό εμεθισα των τροπικών νησιών
αν το γευτεις και συ θα δεις ποσο θα σ αγαπησω
ίσως πιο πολύ απ τη δύση των ισημεριών.
31 03 10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου