ΔΙΚΑΣΜΕΝΑ

Στου αφρισμενου κύματος την οφθαλμαπάτη
ταξιδοχωρεβουμε στη δίνη καρχαριών
στα ύψη ουρανών στου φεγγαριού την Πλατή
λιμανιζουμε κενοί σε στήθη κοριτσιών

Η δίνη της θάλασσας η φαρμακορουφιχτρα μοίρα
μαγνήτης η θαλασσινή ,αγκάλη της αβύσσου
του φίλιου σου αμβλύνεται ,η ερωτική σου πλημμύρα
καθως του κεριού μου μια φωνη μου λεει σβησου...

Πολύ ισως να σε ψαξα σε λαβές και λαβωμένους
ολάκερους χρονους να χασα σε αυτο το γυροβολι
πολύ να δαιμονοπαλαιψα με κόσμους κολασμένους
μα παντα αναλογίζομαι το ερωτικό σου βόλι

Σε ποσα σημεία του σώματος,ειμαι στιγματισμένος
τοσα οσα λιμάνια επιασα ,και εκαπνισα φτιαγμένος
κορίτσια που εγελασα άγουρα, και ητανε παρθένα
δεν ελησμόνησε ο θεος μου τα χει δικασμενα..

Και τωρα που ξεστράτισα χωματανθρωπος στη γη
ποτισμένος απο θάλασσα και τη δικη σου μνήμη
κέρασε με της σαρκος σου ,την κόκκινη σφαγή
δωσμου στο βυθοσκοτος σου ,το φλογερό καμίνι..
29 03 10