Ημίγυμνες στηθοκορες του αφιονισμενου νερου χορεβουν στους βυθούς τωνωκεανων.Ειναι τα Μάγια τους στο χρωμα του πορφυρού
καινε με φλόγες σαλών πυρομανών .
καπότες να ονειρευτήκαμε των νερών την σιωπή
μαζι τους να βυθίζαμε στα ονειροπαλατια
καθως εμπαινε η θάλασσα στου καραβιου την οπή
ειδα τις κορες των νερων ,με τα άδεια μου τα ματια.
Τοσα ταξίδια ,ουρανοί και θαλασσωπνιγμενοι
τον κοσμο που κουρσεψαμε το κόκκινο χρυσάφι
στοιχειών νερου ήμασταν κρυφά , αγγελομαγεμενοι
οσπου να γίνουν οι βυθοι ,ερωτικοι υγροί μας τάφοι
Στα σώματα μας η σιωπή ανεμοκεντιμενη
σπαθιά ματιών μας πνιγούνε ιέρειες γοργόνες
έλξη ερωτική σαν κηπο ανθισμένη
να ειναι τα Ανθή του βυθού, η θαλάσσιες ανεμώνες.?
25 03 10
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου