Στις Ακρόπολις τα αγάλματα είναι πάντα θλιμμένα ,και οι κισσοί σκαρφαλώνουν στις έρημες εκκλησίες , οι χαμένες πατρίδες είναι στις απέναντι λοφοσειρες ,και η σκόνη σκεπάζει των ηρώον τους τάφους Μια φωνή ακούγεται ,Ελευθερία ,γέννεση ,στο πατρογονικό χώμα..Η βιογραφία μου ξεκίνησε απο μακρινό αιματοσκοτινο πια χώμα ,τις νυχτιές τώρα αναρωτιέμαι ,ποια εικόνα είμαι ενος ξεχασμένου κόσμου,και εγω ενα γέννημα...Αναρωτιέμαι πως οι θάλασσες θα είναι ακόμη γαλάζιες εκεί απέναντι ,στα χαμένα πια χώματα .. Η βιογραφία μου ειναι όμοια με όλων των ξεριζωμένων, ιδια με το δάκρυ της λυσμονιας και το βάσανο της νοσταλγικής θύμησης ..Ιδια με όλων των λαών την καταπίεση ,και κατοχή πρώτα της σκέψης και μετα του χώματος και της πατρίδας .....!
Είναι η βιογραφία μου ,κοινή με το δάκρυ ενος γέροντα , ιδια με τη νοσταλγία του Οδυσσέα για τον στερνό του γυρισμό στην πατρίδα....!!!!
31 08 10.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου