Δευτέρα 6 Σεπτεμβρίου 2010
BΙΟΓΡΑΦΙΑ...!
Στις Ακρόπολις τα αγάλματα είναι πάντα θλιμμένα ,και οι κισσοί σκαρφαλώνουν στις έρημες εκκλησίες , οι χαμένες πατρίδες είναι στις απέναντι λοφοσειρες ,και η σκόνη σκεπάζει των ηρώον τους τάφους Μια φωνή ακούγεται ,Ελευθερία ,γέννεση ,στο πατρογονικό χώμα..Η βιογραφία μου ξεκίνησε απο μακρινό αιματοσκοτινο πια χώμα ,τις νυχτιές τώρα αναρωτιέμαι ,ποια εικόνα είμαι ενος ξεχασμένου κόσμου,και εγω ενα γέννημα...Αναρωτιέμαι πως οι θάλασσες θα είναι ακόμη γαλάζιες εκεί απέναντι ,στα χαμένα πια χώματα .. Η βιογραφία μου ειναι όμοια με όλων των ξεριζωμένων, ιδια με το δάκρυ της λυσμονιας και το βάσανο της νοσταλγικής θύμησης ..Ιδια με όλων των λαών την καταπίεση ,και κατοχή πρώτα της σκέψης και μετα του χώματος και της πατρίδας .....!
Είναι η βιογραφία μου ,κοινή με το δάκρυ ενος γέροντα , ιδια με τη νοσταλγία του Οδυσσέα για τον στερνό του γυρισμό στην πατρίδα....!!!!
31 08 10.
Κυριακή 5 Σεπτεμβρίου 2010
ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΑΞΙΔΕΥΤΗΣ...
ΘΑ απλώσω τα φτερά του νου μου ,στις αχανής εκτάσεις του κόσμου μακριά απο τη βουή της πολιτείας ,θα οδηγώ τη μοναξιά μου με ίλιγγο μηχανής , θα ταξιδέψω στα πέρατα με άνεμο αλητείας!!Θα ατενίζω ορίζοντες , σε ευθυτενείς λεωφόρους , φεγγάρι,δύση ,ανατολή ,σύντροφος μου ενα άστρο , οι φίλοι θε να με ψάχνουν , και να χω απλήρωτους φόρους , το αεικινιτο θα κυνηγώ της ουτοπίας , το Περιστέρι το άσπρο..!
Ενα συνήθη απόβραδο ,θα λείψω θα πω ετσι για λιγο , λαθρεπιβάτης σε καραβιών τη Ρότα ,και τραίνων ονειροβατης απ τη ρουτίνα της δουλείας , και απο την πνιγερή αγάπη σου θε να ξεφύγω ,θα δραπετευσω , απο μια εικόνα ζωής , που έμοιαζε στημενης άπατης ...
Ελεύθερος πια θα κυνηγώ του Ηλίου τη φλογερή αχτίδα, πυρπολιμενος θα γεύομαι της αμαρτίας τα σκιερά άνθη του πάθους την ηδονή σε ματια, σε χώρες μακρινές θα λέω είδα ,θα ειναι η ζωη μου εναλλαγή τριαντάφυλλο με αγκάθι..
Σε βαθιές μυρομενες θάλασσες , και στήθη παρθένα δωρικά θα βουτιξω τα χείλη μου , σε δηλητηριώδη νερά θα αναβουν θα σβήνουν οι ορμές ,σα φεγγάρια τροπικά θα λιώνουν οι αναστολές σαν ηφαίστεια πορφύρα..
Και σαν γυρίσω κάποτε ,οταν ο κόσμος θα χει πια μικρύνει ,θα σκύψω κατάχαμα και θα φιλήσω το αγαπημένο χωμα στην αυλή του πατρικού μου θα χουν φυτρώσει κατάλευκοι κρίνοι,θα γείρω πια να ξεκουραστώ στο παιδικό μου στρώμα...!
Και τότε ολη η γνώση μου απ το πολύχρονο ταξίδι τα βλέφαρα μου θα βαρύνει , θα στοχαστω και χαρίζοντας τη σοφία σαν ενα πολύτιμο θαλάσσιο στρείδι για παντα πια θα κοιμηθώ , καθώς απ τα μάτια μου θα σβήνει ο ορίζοντας..!!!!
03 09 10 ΛΑΡΙΣΣΑ ΑΡΓΥΡΗΣ..
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)