Γνωρισα καποτε σε ενα κελι ενα παραξενο καταδικο
που λεγανε στη φυλακη ηταν για φονο αδικο.
ποτε του δεν μιλουσε για τα περασμενα
μα ολοι βλεπανε τα μπρατσα του που ηταν γυμνασμενα.
Δεν ξερω αν φημες ηταν, μα λεγανε ηταν πυγμαχος
ηταν σκληρος και δυνατος ακλονιτος σαν βραχος.
η φυσαρμονικα που ειχε ηταν χαρισμενη
απο αυτη που τον απατισε
γυναικα κοινη μα αγαπημενη.
Δεν ξερω αν μυθος ηταν αν ηταν ενα ψεμα
μα με τη φαντασια μου βλεπω στα χερια του αιμα.
Μουσικες ακουω σαν περπατω καποιες νυχτιες μοναχος
και αναρωτιεμαι μην ειμαι εγω εκεινος ο πυγμαχος...
22 10 99
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου