
στα κιτρινα φυλλα αρωστου φθινοπώρου
τα προσπερναμε διχως μια συγκατάβαση αγαπης
στα κοκινα φωτα μιας αχρωμης αυγης.
Μας κοιταζουν δειλα φοβισμενες πυγολαμπίδες
ενος δασους υπερβαθου σε ψυχος.Αδεσποτα ματια που νιωθω ντροπη
σαν με κοιταζουν.
Μπλε,μαυρα,πρασινα Αδεσποτα ματια
που λιγη αγαπη μονο προσμενουν.
Μοναχικα ,θλιμενα, ερωτικα
Αδεσποτα ματια....
23 09 96
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου