Μοναξιά

Μοναξιά
η μοναξιά μου αιώνια να θροιζει στα λιβάδια τα πράσινα δίχως τέλος και ένας καυτός ήλιος να γυρίζει σε πήλινα σώματα δίχως φωτιά θα είναι μία βάρκα η μοναξιά για έναν με δύο βαριά κουπιά και θα ανοίγομαι στα πέλαγα δίχως πυξίδα και σαν θα γερνω στα ονείρατα παρηγοριά των ματιών σου οι κόρες ψεύτικα πρόσκαιρα καταφύγια για να παίρνουν οι τρικυμισμενες ώρες και θα ξυπνάω τα πρωινά σαν φαροφύλακας μοναχός που δείχνει το δρόμο στα πλοία μα μένει σαν μαύρος βράχος..

Τριαντάφυλλο

τριαντάφυλλο
στου άδειου μου θόλου τους ουρανούς αστέρια ρωτώ η τα δάκρυα ενός  θεού να μου  απαντήσουν να  γιατί τάχα ποθώ τα φιλιά ενός τριαντάφυλλου πού θέλω τα χείλη μου να δροσίσω στους καυτούς κολασμένους ακόρεστους καρπούς σου  και σαν θα ακροβολιστω στα κύματα του κορμιού σου θα είμαι μία ακόμη φωτό λάμψη στην άκρη των ματιών σου...!