Είναι η ψυχή μου σαν την Τροία, χρόνια τώρα πολιορκημένη ,πίσω από τα ψηλά τείχη μαραζώνει, σε νωθρή πνευματική ασιτία ,στα τείχη της ρουτίνας κρύβετε ,μέρα τη μέρα τρομαγμένη, κι είναι των ιδανικών μου μέγα κατρακύλισμα και απιστία …
Είναι η κάρδια μου σαν την πόλη, πολιορκημένη από τον Μωάμεθ τον πορθητή ανελεύθερη , με αλυσίδες ιδίων στιγμών , και αισθημάτων , και είναι όσα αγάπησα μακρυσμένα ,σα γυναίκα που φύγε επιθυμητή !!!
Και έμεινε πια σαν ,ερωτική μουσική, η αίσθηση των αρωμάτων….!!!!
Είναι η ζωη μου σαν ένας Ροβινσωνας ,σε πολιορκία της θαλάσσης ,μάταια ψάχνω για λευκό πανί, για ένα πλοίο φυγής ,σε σκλαβιά που νέος ξεκινά και λήγει μοναχά σαν γεράσεις της απόδρασης μου οι στόχοι, κομμάτια ανοιχτής πληγής…!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου