ΚΟΛΥΜΠΑ Η ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ

Κολυμπά  η αγάπη  μου στις  όχθες  του  Νείλου 
η  αλμυρή  έρημος  έβγαλε, απο  την  ομορφιά  της  άνθη 
και  οι  άγιοι  στηλιτες ,κατέβηκαν  απο  τις προσευχές του  στύλου
άγνωστα  ψάρια  ανέβηκαν,  να  τη  δουν απο  αβύσσου  βάθη..!!!

Κολυμπά  γυμνή  η  πετροστηθη, απο καλαμιές κοιτώ κρυμμένος
οι  Φαραώ ανασταίνονται ,για εσε και η  Κλεοπάτρα σε  ζηλεύει
απο  το  φως της  σάρκας σου μεθώ, και λιώνω  μαγεμένος  
και  η  Σαλώμη  ,απο  εσένα έμαθε  σίγουρα  να  χορεύει...!

Εφτά έκλειψης Ηλίου  έγιναν, και  βύθισες τις  πυραμίδες  
το  δέλτα  του  Νείλου  σου  εξωτικό, μα και   αφανισμός 
για  εσένα  στην  Τροία  ,πολέμησαν   οι  Ατρείδες  
και  έχτισε  Ακρόπολις, και  εκκλησίες  ο  Ελληνισμός...!!!


Το  αγαλματένιο  σου  ερωτοσωμα ,κρυφοκοιτω  σαν  κλέφτης
που  ο  Φειδίας  σμιλεψε, και ο Δίας  ποθισε στις  κορφές  του  Ολύμπου
ας ήταν  στην  αγκαλιά  μου, τις  νυχτιές  να  πέφτεις 
εκεί στα  μαρμαρένια αλώνια, του ερωτικού  σου  ιλίγγου...!!!

ΕΓΩ ΖΩ ΣΕ ΒΙΒΛΙΑ.

Εγώ ζω  σε σελίδες χάρτινες, του, Λουντέμη 
τα  άστρα μετρώ ,στην  οδό  αβύσσου  μηδέν
στα  Ανεμοδαρμενα  ύψη, λυσομανανε  οι  άνεμοι
με  πληγώνουν  τα  άνθη του  κακού, του  Μπλωντερ..!!!



Εγώ  ζω  σε  σελίδες  του Πόε ,στην  Ελεονόρα 
στου  Ντοστογιέφσκι ,των  νεκρών  το  σπίτι
στην  ιστορία  του Δίστομου, στην  κοπέλα τη  μαυροφορα
στην  πτώση  της  πόλης , κάποια  μαύρη  τρίτη....!!!


Εγώ  ζω  σε σελίδες  χάρτινες ,στου  Κάφκα  τη  Δίκη
στη Μεταμόρφωση,  και  στου  Λόντον το κάλεσμα  της άγριας φύσης,
σε προφήτιες του Κοσμά του Αιτωλού,πως  έρχονται οι  Λύκοι
εγω  ζω σε βιβλία  τώρα πια, και δω να μ αφήσεις...!!!


Εγώ  ζω τώρα σε  παραγράφους, του Ζορμπά με  την ερωτική χήρα,   στου  Μάρκες  τον ρεαλισμό, τον  έρωτα  στα  χρόνια  της  χολέρας ,σε  κάποιο  στίχο  του  Καββαδία ζω  πνιγμένο  στην  αλμυρά ,στο  εμβατήριο του  Καρυωτάκη ,στο  Αμάλθειο  κέρας..!

Εγώ  ζω  σε  εξώφυλλα, αναπνέω μελάνη  του  Μυριβήλη
η  Ζωή  εν  τάφο  ανθίζει, μες  το  άρωμα  του  πόλεμου
και  υστέρα  ενα θαλάσσιο ανοίγει, του  Ελύτη  κοχύλι
απο  αυτά  τα  βιβλία  μη  με  ξυπνάς,  άνθρωπε  μου...!!!

Εγώ  ζω  σε  χάρτινο κόσμο, γιατί η  πραγματικότητα  ειναι  άθλια  και  φριχτή,γιατί  οι  προσωπίδες  πλήθυναν,και  ο  αγέρας  μου  τελειώνει,  γι  αυτό μη  με  ξυπνάς, απο  του  όνειρου  μου  την   κουπαστή, μη  με  ξυπνάς  άνθρωπε  μου ,ο  κόσμος  μου  μεγαλώνει......!!!!!!!!!!